วรรณกรรม
วรรณกรรม (อังกฤษ: literature) หมายถึง งานเขียนที่แต่งขึ้นหรืองานศิลปะ ที่เป็นผลงานอันเกิดจากการคิด และจินตนาการ แล้วเรียบเรียง นำมาบอกเล่า บันทึก ขับร้อง หรือสื่อออกมาด้วยกลวิธีต่าง ๆ
คำคม
[แก้ไข]ค
[แก้ไข]- วรรณกรรมในปัจจุบันคือใบสั่งยาที่เขียนโดยคนไข้
- คาร์ล เคราส์, No Compromise (New York: 1977),หน้า 229
จ
[แก้ไข]- เมื่อผมอ่านวรรณกรรมชั้นเยี่ยม ละครชั้นเยี่ยม คำปราศรัยหรือคำเทศนา ผมรู้สึกว่าจิตใจของมนุษย์ไม่สามารถบรรลุสิ่งใดที่ยิ่งใหญ่ไปกว่าความสามารถในการแบ่งปันความรู้สึกและความคิดผ่านภาษา
- เจมส์ เอิร์ล โจนส์ 'Voices and Silences (1993) ร่วมเขียนโดย Penelope Niven; also 2nd edition Voices and Silences: With a New Epilogue (2002) หน้า 373
น
[แก้ไข]- ในช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสเห็นการใช้คำวิจารณ์บางประเภทในงานประชุมนักเขียน ซึ่งก็คือ การวิจารณ์ความล้มเหลวของบุคคลที่ดีกว่า ซึ่งสามารถเปลี่ยนอาชีพให้กลายเป็นอาชีพที่สบายได้ โดยต้องมีปริญญาเอกมาช่วยเสริมด้วย ผมมองเห็นว่าการได้นั่งเก้าอี้ประธานสาขาวรรณกรรมนั้นเป็นไปได้อย่างไร โดยไม่ต้องมีคุณสมบัติอื่นใด นอกจากความพากเพียรในการไล่ตามหลังเฮมิงเวย์ ฟอล์กเนอร์ และสไตน์เบ็ค
- เนลสัน อัลเกรน, "The Art of Fiction No. 11: Nelson Algren", บทสัมภาษณ์ฤดูใบไม้ร่วงปี 1955 โดยอัลสตัน แอนเดอร์สัน และเทอร์รี เซาเทิร์น, The Paris Review, ฤดูหนาว 1955
ร
[แก้ไข]- วรรณกรรมเป็นคำถามที่ลบคำตอบ
- รอล็อง บาร์ต กล่าวในจากการทดสอบวรรณกรรม AP ปี 2004
- วรรณกรรมเป็นเสมือนคำทำนาย ชีวิตมักจะดำเนินไปเหมือนกับนิยาย
- โรซาริโอ เฟร์เร "Preface: Memoir of Diamond Dust" ใน Sweet Diamond Dust: And Other Stories (1988)
อ
[แก้ไข]- คำถามที่ผมเสนอให้พิจารณาคือ เราจะหาเหตุผลสนับสนุนการเรียนภาษาอังกฤษในเชิงวัฒนธรรมและวินัยได้อย่างไร และไม่ใช่เพียงเพราะเหตุผลทางอารมณ์หรือประโยชน์ใช้สอยเท่านั้น ความเชื่อมั่นของผมเองก็คือ หากจะให้ภาษาอังกฤษได้รับการพิสูจน์เช่นนี้ ก็ต้องเป็นไปตามหลักที่ผมเรียกว่าวินัยแห่งความคิดเป็นหลัก
อันที่จริงแล้ว ในปัจจุบันนี้ เรามักได้ยินคนกล่าวกันโดยทั่วไปว่า วรรณกรรมอาจรอดพ้นจากนักวิชาการด้านภาษาในด้านหนึ่ง และจากนักเล่นวรรณกรรมในอีกด้านหนึ่ง โดยการเน้นย้ำเนื้อหาทางปัญญาให้มากขึ้น โดยกล่าวว่า การสอนวรรณกรรมนั้น หากจะให้มีพลัง จะต้องเหนือกว่าการสอนแนวคิดใด ๆ ทั้งสิ้น- เออร์วิง แบ็บบิตต์, “ภาษาอังกฤษและวินัยแห่งความคิด” (1920), Irving Babbitt: Representative Writings (1981), หน้า 63