จุลจักร จักรพงษ์

จุลจักร จักรพงษ์ (อังกฤษ: Chulachak Chakrabongse, 6 สิงหาคม ค.ศ. 1981) มีชื่อจริงว่า ฮิวโก จุล อเล็กซานเดอร์ เลวี (อังกฤษ: Hugo Chula Alexander Levy) และมีชื่อเล่นว่า เล็ก แต่นิยมเรียกกันว่า ฮิวโก้ เป็นบุตรชายคนโตของหม่อมราชวงศ์หญิงนริศรา จักรพงษ์ กับ แอลเลน เลวี่ เป็นหลานตาของพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ พระโอรสในจอมพล สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ

บทสนทนา

อำนาจ(ไม่)นิยม ฮิวโก้-จุลจักร จักรพงษ์ (2015)

GM : การนำเสนอผลงานเพลงออกไปสู่ระดับโลก การเอาตัวเองไปอยู่ในหลายๆ วัฒนธรรม คุณเห็นความคล้ายหรือความต่างของวงการดนตรีอย่างไร
ฮิวโก้ : มันก็คือเรื่องปลากับบ่อ ปลาตัวใหญ่ในบ่อเล็ก ปลาตัวเล็กในบ่อใหญ่ พูดแบบกว้างๆ เจตนาที่มาทำดนตรี นักดนตรีทั้งโลกไม่ได้แตกต่างกัน แต่เราแตกต่างกันแค่ภาษาและขนาดของตลาด ตลาดคนฟังเพลงภาษาไทยเล็กกว่าภาษาอังกฤษ แค่นั้นมันก็เป็นความแตกต่างที่มากเพียงพอแล้ว อย่าว่าแต่ความละเอียดอ่อนที่แตกต่างกันด้านวัฒนธรรม บางทีคนไทยชอบมองว่าโลกนี้ถูกแบ่งเป็นสองอย่าง คือเมืองไทยกับเมืองนอก ซึ่งมันเป็นการแบ่งที่ไม่แฟร์เท่าไหร่ เพราะว่าจะเอาประเทศเล็กๆ ใหม่ๆ หนึ่งประเทศ มาเปรียบเทียบกับทั้งโลก มันก็ไม่ใช่
GM : หน้าตาดี นามสกุลโอเค ถือเป็นแต้มต่อสำหรับคุณได้อีกไหม ในตลาดต่างประเทศ
ฮิวโก้ : นามสกุลไม่ได้มีผลอะไรอย่างที่มันมีผลในเมืองไทยแน่ (หัวเราะ) แน่นอนว่าในช่วงแรกๆ ที่ผมเข้ามาในวงการบันเทิง พูดได้ว่างานละครได้มา ก็เพราะว่าหน้าตาเป็นลูกครึ่ง และนามสกุลเป็นประเด็นที่น่าสนใจสำหรับนักข่าวบันเทิง ปฏิเสธไม่ได้ แต่เมืองนอก เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยว เขาได้ยินเพลงเรา เขาก็เรียกเราไปทำงาน แล้วเราก็ต่อยอดไปเรื่อยๆ เขาไม่รู้จักหรอกว่าตระกูลจักรพงษ์คือใคร มันก็คือเรื่องปลากับบ่อ ปลาตัวใหญ่ในบ่อเล็ก ปลาตัวเล็กในบ่อใหญ่ พูดแบบกว้างๆ เจตนาที่มาทำดนตรี นักดนตรีทั้งโลกไม่ได้แตกต่างกัน แต่เราแตกต่างกันแค่ภาษาและขนาดของตลาด ตลาดคนฟังเพลงภาษาไทยเล็กกว่าภาษาอังกฤษ แค่นั้นมันก็เป็นความแตกต่างที่มากเพียงพอแล้ว
GM : ในการทำงาน คุณจะทุกข์ง่ายๆ กับเรื่องอะไรบ้าง
ฮิวโก้ : ก็พวกเรื่องที่อยู่เหนือการควบคุม บางทีเซ็นสัญญากับค่ายแล้วโดนแช่ ผมเกลียดการรอคอยคำตอบ หรือกำลังจะทำอะไรแล้วทุกอย่างไม่เรียบร้อย จะไปเล่นงานแต่วีซ่ายังไม่ผ่าน หรือมาลุ้นว่าวันนี้มือกลองจะว่างหรือเปล่า ไม่มีแบบประมาณว่า ช่างมัน ... ปลง ... ผมไม่ใช่คนปลง ผมเครียดและโกรธ พยายามจะอ่านหนังสือ หรือหันไปทำอะไรบ้าง เพื่อที่จะไม่คิดถึงมัน ผมอาจจะเป็นฝรั่งตรงนี้ นี่อาจจะเป็นเชื้อยิวจากพ่อ ที่คิดแล้วก็ไม่ยอมปล่อยวาง ถ้ายังไม่เรียบร้อย มันก็จะเครียดอยู่อย่างนั้น จนกว่าเรื่องจะจบ ถูกจัดการและผ่านไปแล้ว เรื่องเล็กๆ ยังขมวดคิ้วเป็นเดือนเลย
GM : มีข้อดีข้อเสียยังไงกับการเป็นคนแบบนี้
ฮิวโก้ : ผมเป็นคนซีเรียส ซึ่งเป็นอะไรที่ดีนะ เพราะภาษาอังกฤษ คำว่าซีเรียส สำหรับผมถือว่าเป็นคำชม ว่าเป็นคนจริงจัง แต่ในเมืองไทยไม่มีใครอยากซีเรียสเลย เฮ้ย มึงซีเรียสว่ะ มึงจริงจังไปเปล่าวะ ประเทศถึงเป็นอย่างนี้ไง ถ้าคุณโอเคกับความคิดแบบปลงๆ คุณก็ต้องไม่มีปัญหากับการขับรถของผู้คนบนถนน หรือการที่ใครจะมาตั้งตลาดตรงไหนก็ได้ การที่เราคิดหลวมๆ แบบนี้ ประเทศเราก็เป็นแบบนี้ มันอาจจะดีในแง่หนึ่งก็ได้ มันอาจจะเป็นการมองชีวิตที่ถูกต้องก็ได้ คนไทยน่าจะอายุยืนกว่าฝรั่งเพราะเหตุนี้ แต่หลายอย่าง ผมช่างแม่งไม่ได้ อย่างเช่น ถ้าเรามีเพื่อนที่ทำตัวไม่มีมาตรฐาน ถึงแม้เขาจะไม่ได้ทำอะไรเรานะ แต่สมมุติว่าทำอะไรกับเพื่อนคนอื่น พอเรารู้ก็ยากที่จะมองเขาเหมือนเดิม มีเพื่อนคนนึงไปติดตังค์เพื่อนอีกคนแล้วยังใช้ชีวิตที่เลิศหรู แล้วมันไม่จ่ายเขาสักที เราก็จะให้คะแนนลบ หรือเพื่อนเจ้าชู้ แล้วก็ให้เรารับรู้ แล้วมันก็ให้เราช่วยโกหกเมียมัน แบบนี้ไม่ได้นะ ก็คือหมดเครดิต เอาอย่างนี้ คุณเป็นคนเจ้าชู้ ผมไม่ว่าคุณหรอก เพราะว่าคุณอาจจะตกลงอะไรกับเมียเอาไว้ แต่อย่าให้ผมไปมีส่วนร่วมกับความเจ้าชู้ของคุณแล้วกัน เพราะผมไม่เห็นด้วยกับการทำตัวแบบนั้น แต่อย่างว่าแหล่ะ เมืองไทยเราขึ้นอันดับต้นๆ ในเรื่องของความเจ้าชู้ที่สุดในโลก เพราะฉะนั้น สิ่งที่ผมคิด ที่ผมรู้สึก มันอาจจะไม่ใช่กระแสหลัก แม้ในประเทศแม่ ในประเทศนี้ ซึ่งไม่ได้แปลว่าความคิดผมดีกว่านะ