ตุลาการทมิฬ

ตุลาการทมิฬ ป็นการ์ตูนญี่ปุ่นผลงานของ ยองอินวานและยังกวางอิล ซึ่งเป็นชาวเกาหลี ชื่อการ์ตูนภาษาอังกฤษของตุลาการทมิฬใช้ชื่อ Blade of the Phantom Master และในบางประเทศใช้ชื่อ Shin Angyō Onshi ในฉบับหนังสือการ์ตูนมี 17 เล่มจบ ในฉบับภาษาไทยตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ ในฉบับภาษาญี่ปุ่นตีพิมพ์โดยโชงะกุกัง

เหวินซิ่ว

ชีวิตทั้งหลายในโลกนี้ ล้วนมีรากฐานที่กำเนิดเกิดมาทั้งสิ้น มันเป็นต้นกำเนิดที่เรียกได้ว่า เป็นธรรมชาติที่ศักดิ์สิทธิ์และยิ่งใหญ่ สิ่งนั้นเปรียบเสมือนบิดามารดา มนุษย์ที่ทิ้งขว้างบุพการีที่ให้กำเนิดมา ก็ต้องรับโทษทัณฑ์เป็นธรรมดา

คนที่ไม่รู้จักกำลังของศัตรู แล้วกล้าต่อกรคือคนโง่

อย่าร้องไห้ พวกเขาคงกลับไปในที่ๆควรไปแล้วล่ะ ที่จริงน่าจะได้ไปนานแล้วด้วย นี่คือกฏของธรรมชาติ พวกเขาทุกคนคงจะขอบใจเจ้าอยู่แน่ๆ

ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอก มนุษย์น่ะอ่อนแอ จะหวังพึ่งปาฏิหาริย์ก็ไม่แปลก แต่เพราะว่าเป็นมนุษย์ ถึงสามารถลบล้างภาพลวงนั่นได้ ถึงเจ้าตายไปแล้ว ก็ยังไม่สูญเสียความเป็นมนุษย์หรอกนะ

หยวนซู่เอ๋ย สงครามที่แสนทุกข์ทรมาน ความสับสนวุ่นวายที่แสนสาหัส มันทำให้ข้าเข้าใจอย่างถ่องแท้ ว่าไม่มีผู้ช่วยให้รอดพ้นหรอกนะ แต่จะถึงอยู่ในความมืดมิด และค้นพบแสงสว่างก็ตาม นั่น... ก็เป็นแค่แสงสว่างที่เผอิญมีอยู่ตรงนั้นเท่านั้นเอง มันไม่มีความหมายอะไรสักนิดเดียว หากเผลอยื่นมือออกไป ก็จะโดนความมืดที่อยู่ข้างหลังแสงสว่างนั้น กลืนกินเข้าไปเท่านั้นเอง

ลืมเลือน... เจ้าน่ะเมามายอยู่ท่ามกลางทุ่งหยางกุ้ยเฟย จนลืมไปหมดแล้วน่ะสิ เจ้าใช้พลังเวทจนหมดสิ้น ร่างกายเจ้ากำลังแก่ชราลงไป การต่อสู้ในวันนั้น เกียรติยศ... ความเจ็บปวด... ทุกสิ่งทุกอย่างข้าได้เห็นมาจนหมดสิ้น จึงได้มีชีวิตมาจนถึงบัดนี้ได้ เจ้าคิดว่าถ้าหากได้รับพลังของคนที่ยังอยู่ จะดึงอดีตกลับมาได้งั้นรึ? เจ้าในตอนนี้น่ะ มันก็เป็นแค่ปิศาจที่ทิ้งความภาคภูมิใจของตัวเองไปแล้วเท่านั้น

คิดจะมีชีวิตอยู่ในความมืดไปตลอดชาติรึ ไล่ตามแสงสว่างสิ คนที่หนีเข้าไปในความมืดน่ะ จะไม่มีวันได้พบกับรุ่งอรุณ

หิมะนั้นถึงจะเปรอะเปื้อนดินยังไง มันก็ยังเป็นหิมะสีขาวอยู่วันยังค่ำ

ถ้าไม่รู้จักความทุกข์ของคนอื่นล่ะก็ จงอยู่อย่างทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิตเถอะ คนที่มีแต่ความสุขสบายน่ะ....มันไม่มีอยู่ในโลกนี้หรอกนะ นี่แหละคือ "ชีวิต" ล่ะ

รู้จักคำว่า "แสงสุดท้ายอันโชติช่วง" รึเปล่า? หมายถึงแสงเทียนที่สว่างเจิดจ้า ก่อนที่มันจะมอดดำไปยังไงล่ะ ขนาดเทียนมันเผาไหม้ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ความเป็นตัวเอง แล้วมนุษย์จะมัวแต่สั่นกลัวเจ้าปิศาจโง่เง่าเพียงตัวเดียวอยู่ได้ยังไงกันล่ะ? ถึงเปอร์เซ็นต์ที่จะชนะ มันเป็นศูนย์ แต่ถึงอย่างนั้น ก็จะทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างให้หมด

สิ่งที่ข้ารู้สึกได้ชัดเจนที่สุดจากการทำหน้าที่อาเมนโอซ่าเป็นเวลานานก็คือ... ถึงแม้เมฆดำคิดจะปกคลุมให้ทั่วฟ้ายังไง สุดท้ายท้องฟ้าก็จะพยายามเอาสีฟ้าครามของมันคืนมาอยู่ดี เพราะงั้นนี่จึงไม่ใช่ชะตากรรม ถึงแม้ปิศาจร้ายตนไหนจงใจจะทำให้พ่ายแพ้ แต่สวรรค์จะต้องรับรู้ สิ่งที่เหมาะกับฟ้าสีครามก็คือชีวิตที่แสนบริสุทธิ์แหละนะ ขอเพียงพวกเราไม่ลืมเลือนสิ่งนั้นก็พอแล้ว

หยวนซู่

อาวุธสุดยอดใดๆไม่เทียบเท่าปัญญาของผู้กล้าที่แท้จริง หมายความว่านักรบที่บรรลุหนทางแห่งดาบ ย่อมไม่พึ่งพาอาวุธ ดาบนั้นสำหรับนักรบแล้ว ก็เป็นแค่เครื่องมือถ่ายทอดจิตสังหาร สำหรับผู้ที่บรรลุจุดสูงสุด อาวุธก็ไม่มีความหมายอีกต่อไป จิตสังหารที่ผู้คนมีนั่นแหละ คือดาบที่สามารถตัดเหล็กพันชั่งได้อย่างสบาย

หยวนเสี่ยว

ร่างกายของข้าน่ะเหรอ มันจะเป็นยังไงก็ช่าง ขณะที่อยู่ท่ามกลางสงครามที่เหมือนนรกไม่จบสิ้น ข้าหวังเพียงสิ่งเดียวคือความสงบสุข เพื่อความสงบสุขล่ะก็ ให้ทุกข์ทรมานแค่ไหนข้าก็ทนได้ แม้ว่าข้าจะใช้พลังเวทอัญเชิญที่บั่นทอนอายุ ในฐานะจอมเวทไปจนหมดสิ้น จนต้องให้เดียรฉานวิชาครอบครองร่างนี้ก็ตาม ข้าก็ยอมค่ะ เพื่อความสงบสุขของจูชินไงล่ะ

มิสหว่อง

การเข้มแข็งขึ้น เพื่อปกป้องสิ่งสำคัญน่ะ คือธาตุแท้ของผู้หญิงนี่นะ

เสือน่ะไม่กางเล็บใส่ศัตรูที่มันสู้ไม่ชนะหรอกนะ

เออจวื้อไท่

เดิมทีโลกมนุษย์นั้นเป็นกระดาษขาว แต่เพราะความอ่อนแอในจิตใจมนุษย์ จึงทำให้เกิดสีขาวและสีดำ แต่เมื่อมองจากสวรรค์ มันก็เป็นเพียงเศษกระดาษแผ่นหนึ่ง

มู่เจี้ยง

ความหวัง เป็นแค่หน้ากากที่ทับอยู่บนความสิ้นหวังเท่านั้น

อื่นๆ

ไส้เดือนฝอยน่ะเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำที่สุดในประเภทหนอน ถ้าไม่มีสิ่งมีชีวิตนี้ละก็ปลาที่กินมันเป็นอาหารก็จะตาย สัตว์ที่กินปลาก็จะตายเช่นกัน ถึงแม้มันจะเป็นเพียงเหยื่อที่ไร้ความสามารถ แต่พวกมันก็ยังเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของโลกนี้ มนุษย์ก็เช่นกัน ถึงแม้จะเป็นมนุษย์ที่ทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้จะต่างกันก็ตาม แต่ก็เป็นพลังงานที่ทำให้โลกเคลื่อนไหวเช่นกัน

จะเป็นหยางกุ้ยเฟยหรือมันดาราเคะก็ตาม ถึงแม้จะดื่่มยาอาถรรพ์ใดๆที่มีในโลก ก็ไม่มีทางทำให้นิทราอันแสนหวาน กลับคืนมาหาเจ้าอีกเป็นครั้งที่สอง