นิราศพระประธม
นิราศพระประธม เป็นผลงานกวีนิพนธ์แบบกลอนประพันธ์โดยสุนทรภู่ สันนิษฐานว่าประพันธ์ในสมัยรัชกาลที่ 3 หลังจากลาสิกขาบทแล้วและอยู่ในพระอุปถัมภ์ของสมเด็จเจ้าฟ้าจุฑามณี กรมขุนอิศเรศรังสรรค์ สุนทรภู่น่าจะเดินทางในช่วงฤดูหนาว ปี พ.ศ. 2385 ด้วยปรากฏในบทนิราศว่าเดินทางไปโดยการพายเรือ ซึ่งควรต้องไปในฤดูน้ำขึ้น
คำกล่าว[แก้ไข]
| ถวิลวันจันทร์ทิวาขึ้นห้าค่ำ
ลงนาวาคลาเคลื่อนออกเลื่อนลำ น้ำค้างย้อยพรอยพรมเป็นลมว่าว มาลับเหมือนเดือนดับพยับโพยม โอ้หน้าหนาวคราวนี้เป็นที่สุด พี่เห็นนางห่างเหยังเรรวน
ที่ชื่นเชยเคยรักเหมือนหลักประโคน ยังเหลือแต่แม่ศรีสาครอยู่ จะเชิญเจ้าเท่าไรก็ไม่ลง วัดระฆังตั้งแต่เสร็จสำเร็จศพ โอ้แลเหลียวเปลี่ยวใจกระไรเลย จนนาวาคลาคล่องเข้าคลองกว้าง ตลาดแพแลตลอดเขาทอดพวน ทุกเรือนแพแลลับระงับเงียบ ในอากาศกลาดเกลื่อนด้วยเดือนดาว โอ้บางกอกกอกเลือดให้เหือดโรค แม้นได้แก้วแววตามายาใจ |
