อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์
หน้าตา
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (14 มีนาคม ค.ศ. 1879 - 18 เมษายน ค.ศ. 1955) เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในศตวรรษที่ 20 ผู้คิดค้นทฤษฎีสัมพัทธภาพอันเลื่องลือ
คำพูด
[แก้ไข]«พวกเขาไปที่ Villa Carlotta (ที่ ทะเลสาบโคโม) เพื่อชื่นชมสำเนาของ "คิวปิดและไซคี" โดย Canova และหลังจากที่ใช้เวลากลางคืนที่โรงแรมแล้ว พวกเขาออกเดินทางจาก Lierna ไปยังการเดินทางขึ้นภูเขาสู่ Grigna พบหิมะ "สูงถึงหกเมตร" จากนั้นพวกเขาเช่ารถเลื่อน "ประเภทที่ใช้ที่นั่น ซึ่งมีที่ว่างเพียงพอสำหรับคนรักสองคนเท่านั้น ขณะที่คนขับยืนอยู่ด้านหลังบนแท่น พูดคุยตลอดเวลาและเรียกคุณว่า ‘คุณนาย’" "คุณจินตนาการถึงสิ่งที่สวยงามกว่านี้ได้ไหม?"» | ||
จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ | ||
การเมืองนั้นแสนสั้น แต่สมการคงอยู่ชั่วนิรันดร์ | ||
หากข้อเท็จจริงไม่เหมาะกับทฤษฎี จงเปลี่ยนข้อเท็จจริงนั้นเสีย | ||
อย่าเป็นคนที่มุ่งหวังเพียงความสำเร็จ แต่จงมุ่งหวังความเป็นมนุษย์ที่มีคุณค่า | ||
ความกลัวความตายเป็นความกลัวที่ไม่มีเหตุผลที่สุดของมนุษย์ | ||
มีเพียงชีวิตเพื่อผู้อื่นเท่านั้น ที่มีคุณค่าแก่การมีชีวิต | ||
ไม่สามารถรักษาสันติได้ด้วยกำลัง หากแต่ด้วยความเข้าใจ | ||
ความประสบความสำเร็จในชีวิตเท่ากับ A ดังนั้น A = x + y + z เมื่อ x เท่ากับงาน y เท่ากับเที่ยวเล่น และ z เท่ากับหุบปากสนิท | ||
ข้าพเจ้าไม่อาจทราบได้ว่าสงครามโลกครั้งที่ 3 ใช้อะไรสู้กัน แต่สงครามโลกครั้งที่ 4 จะต่อสู้กันด้วยท่อนไม้และก้อนหิน | ||
สิ่งสำคัญอย่างยิ่งก็คือ อย่าได้หยุดตั้งคำถาม ความกระหายใฝ่เรียนรู้นั้นมีเหตุผลในตัวมันเองที่จะต้องดำรงอยู่ ช่วยไม่ได้เลยที่เราจะรู้สึกครั่นคร้ามเมื่อได้ครุ่นคิดถึงความลึกลับแห่งนิจนิรันดร์ชีวิต และลักษณะอันน่าพิศวงของสัจจะ แค่เพียงได้คิดคำนึงถึงความลึกลับเหล่านี้วันละนิดก็เพียงพอแล้ว จงอย่าได้สูญเสียความกระหายใฝ่รู้อันศักดิ์สิทธิ์นี้ | ||
สมการมีความสำคัญต่อข้าพเจ้ามากกว่า เพราะการเมืองเป็นเรื่องสำหรับปัจจุบันกาล แต่สมการเป็นบางสิ่งบางอย่างสำหรับนิรันดร์กาล | ||
มีไม่กี่คนหรอกที่เห็นด้วยตา และรู้สึกด้วยหัวใจของตนเอง | ||
พระเจ้ามิได้ทรงเล่นลูกเต๋ากับเอกภพเป็นแน่ | ||
E = mc² | ||
กลศาสตร์ควอนตัมนั้นน่าอัศจรรย์ แต่เสียงในหัวใจของฉันบอกว่ามันยังไม่ใช่ความจริง ทฤษฎีบอกอะไรได้มากมาย แต่มันยังไม่พาเราเข้าใกล้ความลับของพระเจ้า ฉันคิดว่า พระเจ้าไม่ได้ทอยลูกเต๋าหรอก | ||
— จดหมายถึง Max Born เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม ค.ศ. 1926 |
1 ชั่วโมงที่ชายหนุ่มนั่งเคียงหญิงสาวผ่านไปไวราวกับ 1 นาที แต่ 1 นาทีที่เขานั่งบนเตาที่ร้อน ผ่านไปราวกับ 1 ชั่วโมง นี่คือสัมพัทธภาพ[1] | ||
เชาว์ปัญญาทำให้เรามีความกระจ่างชัดในเรื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างกันของวิธีการกับเป้าหมาย แต่ลำพังการคิดหาเหตุผลนั้นมิอาจทำให้เรามีความรู้สึกเกี่ยวกับเป้าหมายพื้นฐานและเป้าหมายสุดท้ายได้ การทำความกระจ่างชัดเกี่ยวกับเป้าหมายพื้นฐานเหล่านี้ และการประเมินค่าก็ดี, ทั้งการทำให้เป้าหมายพื้นฐานเหล่านี้แน่นเหนียวในชีวิตทางอารมย์ความรู้สึกของปัจเจกบุคคลก็ดี สำหรับข้าพเจ้าแล้วดูเหมือนเป็นที่แน่นอนว่าหน้าที่สำคัญที่สุด ซึ่งศาสนาต้องแสดงบทบาทในชีวิตทางสังคมของมนุษย์[2] | ||