ข้ามไปเนื้อหา
- ไอเดียนี้ มันก็พัฒนามาเรื่อยๆ นึกถึงเมื่อก่อน ปี 2547 ทุกๆ วันศุกร์ ที่มีการจุดเทียนหน้าทำเนียบรัฐบาลกรณีตากใบ ที่เราไม่เห็นด้วยกับการใช้ความรุนแรงที่ตากใบ และเราก็ไม่ได้เป็นตัวแทนของใคร เราเป็นตัวแทนของตัวเราเอง เพราะฉะนั้น ใครมีประเด็นอะไร ใครมีประเด็นอยากพูด ใครมีแถลงการณ์ก็เตรียมมา ใครมีศิลปะจะทำ มีดนตรีจะเล่นก็เอามา[1]
- เสร็จแล้วในฐานะ ที่เราเป็นคนจัด ก็จัดการนิดหน่อย จัดคิวให้ขึ้นพูดอะไรอย่างนี้ มันจะทำให้การแสดงออกของกลุ่มคนต่างๆ มันหลากหลาย เพราะการชุมนุมที่ผ่านมา ทุกคนจะถนัดแค่คิดว่ามีผู้จัดการชุมนุม และผู้จัดการชุมนุมต้องทำ คนก็มาฟังไม่ได้มีส่วนร่วม เราก็มีประสบการณ์เรื่องนี้ก็พยายามปรับมาใช้ในรูปแบบของ "สภาต้าน รัฐประหาร"[1]
- เพราะฉะนั้น ภายใต้จุดยืนต้านรัฐประหาร ก็ระดมมาเลย จะมาเล่นดนตรี จะมาร้องเพลง จะมาวาดรูป จะมาทำงานศิลปะ จะมาเล่นละคร จะมาพูด จะมีแถลงการณ์ จะมีอะไรคุณก็เอามาเลย ใช้เวทีที่ธรรมศาสตร์เป็นเวทีในการทำกิจกรรม ก็คือทุกคนได้แสดงออกในความเห็นของตัวเองซึ่งมีจุดร่วมอย่างเดียว ส่วนอย่างอื่นคุณจะว่าไงก็เรื่องของคุณ[1]
-
