เดอะไทมส์
เดอะไทมส์ (อังกฤษ: The Times) เป็นหนังสือพิมพ์รายวันภาคเช้าที่จำหน่ายในกรุงลอนดอน เริ่มตีพิมพ์ใน ค.ศ. 1785 เมื่อแรกก่อตั้งใช้ชื่อว่า เดลียูนิเวอเซิลเรจิสเตอร์ และได้เปลี่ยนมาใช้ชื่อปัจจุบันเมื่อต้นปี ค.ศ. 1788 ความเห็นในสหราชอาณาจักรมักมองว่า เดอะไทมส์ เป็นหนังสือพิมพ์ของชนชั้นนำ ตัวหนังสือพิมพ์มีฉายาว่า เดอะทันเดอเรอร์ จากแนวข้อเขียนของบทบรรณาธิการที่มีลักษณะแข็งกร้าวและดุดัน
คำคม
[แก้ไข]- The speaker then said he felt inclined for a bit of fucking.
- แล้วท่านประธานสภาก็กล่าวว่าท่านรู้สึกอยากจะเย็ด
- "ข้อความแทรกฮาร์คอร์ต" ประโยคหยาบคายที่ถูกแทรกมาโดยช่างเรียงพิมพ์ที่มีเจตนาไม่หวังดี ปรากฎในหนังสือพิมพ์ เดอะไทมส์ ฉบับวันที่ 23 มกราคม ค.ศ. 1882 หน้าที่ 7 คอลัมน์ที่ 4 อ่านเพิ่มได้ใน ฟริตซ์ สปีเกิล, Keep Taking the Tabloids (Pan, 1983), น. 44.
- แล้วท่านประธานสภาก็กล่าวว่าท่านรู้สึกอยากจะเย็ด
- No conqueror returning from a victory on the battlefield had come adorned with nobler laurels.
- ไม่มีผู้พิชิตบนสนามรบใดจะได้รับช่อมงกุฎที่สูงส่งกว่านี้แล้ว
- ประโยคแรกของบทบรรณาธิการของฉบับวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1938 อ้างถึงบทบาทการเจรจาของเนวิล เชมเบอร์ลินในความตกลงมิวนิก
- ไม่มีผู้พิชิตบนสนามรบใดจะได้รับช่อมงกุฎที่สูงส่งกว่านี้แล้ว
- IT IS A MORAL ISSUE
- นี้ เป็น ปัญหาทางจริยธรรม
- พาดหัวบทบรรณาธิการ ฉบับวันที่ 11 มิถุนายน ค.ศ. 1963 อ้างถึงกรณีเรื่องอื้อฉาวโพรฟูโม
- นี้ เป็น ปัญหาทางจริยธรรม
คำคมเกี่ยวกับ เดอะไทมส์
[แก้ไข]- Top people take The Times.
- ผู้นำเลือกอ่าน เดอะไทมส์
- สโลแกนโฆษณา คริสต์ทศวรรษที่ 1960
- ผู้นำเลือกอ่าน เดอะไทมส์
- I do not think we have a free press in Britain today. There is not a single newspaper that I can buy, not one in Britain that reflects my political position. And The Times, dare I say to you, is really disreputable. It does not print truthfully and faithfully what happens ... it is a political propaganda instrument like The Sun, but it is printed in rather better print and rather shrewder language.
- ผมไม่คิดว่าตอนนี้เรามีสิ่งที่เรียกว่าสื่อเสรีอีกแล้วในบริเตน ไม่มีหนังสือพิมพ์ฉบับไหนเลย เท่าที่ผมจะหาซื้อได้ ที่สะท้อนจุดยืนทางการเมืองของผม และสำหรับ เดอะไทมส์ ผมกล้าบอกคุณไว้ตรงนี้เลยว่ามีชื่อเสียงที่ไม่ดีเอามาก ๆ เขาไม่ได้พิมพ์ข่าวตามข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นและมีความเที่ยงตรงเลย มันเป็นเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อทางการเมืองเหมือน เดอะซัน นั้นแหละ แค่ใช้กระดาษคุณภาพสูงและมีสำนวนภาษาที่คมกว่าก็เท่านั้น
- โทนี เบนน์ กล่าวในงานแถลงข่าวที่เอเธนส์ (12 มีนาคม ค.ศ. 1982) อ้างใน เดอะไทมส์ ฉบับวันที่ 13 มีนาคม ค.ศ. 1982 หน้า 5
- ผมไม่คิดว่าตอนนี้เรามีสิ่งที่เรียกว่าสื่อเสรีอีกแล้วในบริเตน ไม่มีหนังสือพิมพ์ฉบับไหนเลย เท่าที่ผมจะหาซื้อได้ ที่สะท้อนจุดยืนทางการเมืองของผม และสำหรับ เดอะไทมส์ ผมกล้าบอกคุณไว้ตรงนี้เลยว่ามีชื่อเสียงที่ไม่ดีเอามาก ๆ เขาไม่ได้พิมพ์ข่าวตามข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นและมีความเที่ยงตรงเลย มันเป็นเครื่องมือโฆษณาชวนเชื่อทางการเมืองเหมือน เดอะซัน นั้นแหละ แค่ใช้กระดาษคุณภาพสูงและมีสำนวนภาษาที่คมกว่าก็เท่านั้น
- Jim Hacker: Don't tell me about the press. I know exactly who reads the papers. Daily Mirror is read by people who think they run the country; The Guardian is read by people who think they ought to run the country; The Times is read by the people who actually do run the country; the Daily Mail is read by the wives of the people who run the country; Financial Times is read by people who own the country; the Morning Star is read by people who think the country ought to be run by another country, and the Daily Telegraph is read by people who think it is.
- จิม แฮ็กเกอร์: อย่ามาพูดเรื่องสื่อกับผมเลย ผมรู้ดีว่าคนจำพวกไหนอ่านหนังสือพิมพ์แบบไหน พวกที่อ่านเดลี มีร์เรอร์ คิดว่าตัวเองเป็นผู้บริหารประเทศ พวกที่อ่าน เดอะการ์เดียน คิดว่าตัวเองสมควรที่จะได้บริหารประเทศ พวกที่อ่าน เดอะไทมส์ คือคนที่ได้บริหารประเทศจริง ๆ พวกที่อ่าน เดลีเมล์ คือเหล่าภรรยาของคนที่ได้บริหารประเทศ พวกที่อ่าน ไฟเนนเซียลไทมส์ คือคนที่เป็นเจ้าของประเทศ พวกที่อ่าน มอร์นิงสตาร์ คือคนที่คิดว่าประเทศเราสมควรจะถูกบริหารโดยประเทศอื่น และพวกที่อ่าน เดลีเทลิกราฟ คิดว่าประเทศของเราถูกบริหารโดยประเทศอื่นไปเรียบร้อยแล้ว
- เยส, ไพรม์มินิสเตอร์ ตอน "อะคอนฟลิกออฟอินเทอร์เรส" (ออกอากาศ: 31 ธันวาคม ค.ศ. 1987) เขียนบทโดยแอนโทนี เจย์และโจนาธาน ลินน์ (บีบีซี)
- จิม แฮ็กเกอร์: อย่ามาพูดเรื่องสื่อกับผมเลย ผมรู้ดีว่าคนจำพวกไหนอ่านหนังสือพิมพ์แบบไหน พวกที่อ่านเดลี มีร์เรอร์ คิดว่าตัวเองเป็นผู้บริหารประเทศ พวกที่อ่าน เดอะการ์เดียน คิดว่าตัวเองสมควรที่จะได้บริหารประเทศ พวกที่อ่าน เดอะไทมส์ คือคนที่ได้บริหารประเทศจริง ๆ พวกที่อ่าน เดลีเมล์ คือเหล่าภรรยาของคนที่ได้บริหารประเทศ พวกที่อ่าน ไฟเนนเซียลไทมส์ คือคนที่เป็นเจ้าของประเทศ พวกที่อ่าน มอร์นิงสตาร์ คือคนที่คิดว่าประเทศเราสมควรจะถูกบริหารโดยประเทศอื่น และพวกที่อ่าน เดลีเทลิกราฟ คิดว่าประเทศของเราถูกบริหารโดยประเทศอื่นไปเรียบร้อยแล้ว
